Γεννήθηκε το 1961 στην Αρτα και σπούδασε στο Πανεπιστήμιο της Αθήνας. Δημοσιογράφησε σε αθηναϊκές εφημερίδες και κυρίως σε περιοδικά. Εγραψε σενάρια για τον κινηματογράφο και την τηλεόραση. «Ο Αγγελος που έχασε το δρόμο για τον Παράδεισο» είναι το τέταρτο βιβλίο του.

Ποια βιβλία έχετε αυτόν τον καιρό πλάι στο κρεβάτι σας;
«To νόημα των πραγμάτων» του Ρίτσαρντ Φάινμαν, τις ποιητικές συλλογές του Γιάννη Καλπούζου και, αδιαλείπτως, Αρκά.

Ποιος ήρωας/ηρωίδα λογοτεχνίας θα θέλατε να είστε και γιατί;
Κάθε περιπλανώμενος, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Ισως επειδή, όπως γράφει ο Μπωντλέρ στο Ταξίδι, «Χωρίς να ξέρουν το γιατί, πάντοτε λένε “Εμπρός!”».

Με ποιον συγγραφέα θα θέλατε να δειπνήσετε;
Ιδανικά, με τον Ομηρο, για να μπορούσα, ίσως, να μαζέψω κάποια ψίχουλα από το τραπέζι του.

Ποιο ήταν το τελευταίο βιβλίο που σας έκανε να θυμώσετε;
Δεν ξέρω αν πρέπει να θυμώνουμε με τα βιβλία, όποια και αν είναι αυτά. Πάντως αν κάποιο δεν μου αρέσει, το αφήνω στην άκρη.

Και το τελευταίο που σας συγκίνησε;
Η «μετέωρη Ελλάδα» του Πέδρο Ολάγια. Ενας ελληνιστής Ισπανός γράφει για την παρακαταθήκη της αρχαίας αθηναϊκής δημοκρατίας στον ανθρώπινο πολιτισμό και μας προκαλεί να αναρωτηθούμε για το μέλλον του κόσμου.

Ποιο κλασικό βιβλίο δεν έχετε διαβάσει και ντρέπεστε γι’ αυτό;
Δυστυχώς, είναι αρκετά. Ενδεικτικά αναφέρω το Συμπόσιο του Πλάτωνα και την Ασκητική του Καζαντζάκη.

Ποιος είναι ο «Αγγελος που έχασε το δρόμο για τον Παράδεισο»;
Είναι η Αντιγόνη, ο Τζορντάνο Μπρούνο, ο Τσε Γκεβάρα. Κατά μια υποκειμενική ανάγνωση είναι κάποιος που έρχεται από το μέλλον και σταυρώνεται στο παρόν.

Είναι ένα πολιτικό βιβλίο ο «Αγγελος»;

Με την αριστοτελική έννοια, δηλαδή ότι ο άνθρωπος είναι φύσει πολιτικόν ζώον, ναι, είναι. Ταυτόχρονα όμως είναι ένα κοινωνικό δράμα down to earth, που μιλάει για γονείς και τη βίαιη ενηλικίωση των παιδιών τους.

Δεκέμβριος 2008, Φεβρουάριος 2012: τι χωρίζει και τι ενώνει τις δύο ημερομηνίες; Τι τις ενώνει και τι τις χωρίζει με το σήμερα;
Από την εξέγερση των νέων του Δεκεμβρίου 2008 στις διαδηλώσεις του Φεβρουαρίου 2012 μεσολαβεί η εγκαθίδρυση της επίσημης εποπτείας των μνημονίων και ακολουθεί η εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων και περιουσιακών στοιχείων της χώρας στους δανειστές. Τις δύο ημερομηνίες ενώνει, όπως και με το σήμερα, το διαχρονικό πρόταγμα της κοινωνικής και πολιτικής απελευθέρωσης του ανθρώπου.

Εχετε fb, twitter; Εμπλουτίζουν ή διασπούν τη λογοτεχνική σας ενασχόληση;
Η δημοσιογραφική ενασχόλησή μου με το Διαδίκτυο, από τον καιρό που οι νέοι της εποχής ακόμα επικοινωνούσαν ηλεκτρονικά, μέσω των «αρχαίων» BBS, με οδήγησε στην έκδοση του email, του πρώτου μου μυθιστορήματος, το 1999. Σήμερα, αν και θεωρώ τα σόσιαλ μίντια κυρίαρχο συστατικό, πλέον, της καθημερινότητάς μας, συνεχίζω να ζω και να γράφω χωρίς fb και twitter.

Δείτε επίσης: http://www.kathimerini.gr/849950/article/politismos/vivlio/500-le3eis-me-ton-ntino-giwth